Op solo avontuur alleen als vrouw in de Zweedse natuur
Het was als ik me niet vergis de dinsdagavond voordat mijn vakantie zou beginnen. Met alle bestemmingen die binnen enkele dagen naar ‘code oranje’ gingen, had ik weinig zin om mijn vakantie voor te bereiden en überhaupt nog naar het buitenland te gaan. Vanwege mijn werk kon ik na afloop niet twee weken in quarantaine (lees: dan geen inkomen) en het aantal mogelijke bestemmingen voor een vakantie nam van dag tot dag af.
En toen was daar ineens het goede nieuws: Zweden ging van code oranje naar code geel. Oftewel: mijn favoriete land in Europa werd ineens mogelijk om te bezoeken zonder al te veel gedoe. Binnen no-time veranderde mijn modus van ‘ik weet niet of ik wel op vakantie moet gaan’ naar ‘ik stap in de auto en rijd naar Zweden’ en die zondag was ik er klaar voor: op naar Zweden!
Ik reisde wel vaker alleen naar Zweden voor een stedentrip naar Stockholm en Göteborg, maar alleen met de auto naar Zweden had ik nog niet eerder gedaan. De afgelopen jaren gingen mijn vriend en ik steeds samen, maar afgelopen zomer hielden we gescheiden van elkaar vakantie, omdat we allebei andere dingen wilden.
Gelukkig heb ik onwijs veel solo roadtrip ervaring (lees: Alaska, Patagonië, Nieuw-Zeeland) en voelde het ver rijden met de auto in mijn eentje bepaald niet als obstakel voor me. Het enige traject waar ik wat tegenop zag was de rit van Arnhem naar Malmö, de eerste stad in Zweden, maar vanaf daar is roadtrippen alleen maar één groot avontuur.
De rit naar Zweden doorstond ik zonder problemen, de route is makkelijk en eenmaal op de Øresundsbrön (de brug van Kopenhagen naar Malmö) maakte mijn hart een sprongetje: ik was weer terug in mijn geliefde Zweden.
Twee weken lang reisde ik zonder vastomlijnd programma rond met Rudolph de Volvo van het ene natuurgebied naar het andere. Ik wandelde me suf, zwom in ijskoude meren, kampeerde, sliep soms vanwege de kou ook in mijn auto, spotte vogels en mediteerde op het strand. Het was één groot avontuur waarbij de vrijheid om elke dag te kijken waar ik zin in had voorop stond.
Er waren dagen dat ik alleen maar een boek las, er waren dagen dat ik er met de rugzak op uit trok. Er waren dagen dat ik me alleen en eenzaam voelde en er waren dagen dat ik met een dikke smile van vreugde over de paden liep. Er waren dagen dat de zon scheen, dagen dat de nachtvorst aan de grond stond, een enkele dag dat het regende en dagen waarop ik de eerste tekenen van de aanstaande herfst zag verschijnen in het landschap.
Wat me opviel is dat het overal erg rustig was. Op veel campings was ik alleen en in de hostels die ik boekte (om af en toe even ‘onder de mensen te zijn’) was ik ook meestal alleen. Als ik dan iemand sprak, waren die er vaak verbaasd over dat ik alleen met de auto door Zweden reisde als vrouw. Dat ik he-le-maal vanuit Nederland die afstand had overbrugd om hier aan een meer te gaan kamperen. Dat ik ondanks Covid-19 toch de reis aangegaan was. Maar vooral dat ik solo was.
Dit zette me aan het denken. Als vrouw is het soms toch nog wat onconventioneel om solo op roadtrip te gaan binnen (noord) Europa. Op bijvoorbeeld de Kungsleden heb ik vaak solo reizigers ontmoet, maar die waren dan meestal met het vliegtuig en dan met de trein of bus op reis. Daar waar solo roadtrippen door landen als Nieuw-Zeeland en Amerika voor vrouwen steeds ‘normaler’ lijkt te worden, evenals een een stedentrip naar pak ’em beet Stockholm, is een avontuur als dit misschien nog een brug te ver?
Zou jij in je eentje met de auto naar Zweden willen? Durven? Leuk vinden? Of zou je liever een andere keuze maken? Laat het me weten in de comments!
Verder lezen? Check dan hier mijn artikel over de mooiste trektochten in Zweden.
Tof dat je het gedaan hebt. En hoe heerlijk! Zeker in deze gekke tijden… Ook in Australië en Noord-Spanje kreeg ik verbaasde en zelfs onthustste reacties als mensen ontdekten dat ik alleen op reis was. En dan ook nog met een busje. Ik moet er altijd om lachen en leg met liefde uit hoeveel vrijheid het me geeft en hoe ik geniet van gewoon even doen waar ik blij van word. Buiten de begaande paden gaan, is voor velen nog een brug te ver 🙂
Yesss! En inderdaad, het is een mooie ‘gespreksopener’ als je uitlegt waarom je by choice alleen reist en dus niet met iemand anders 🙂
O, heerlijk! Ik reis (bijna) altijd solo en ook roadtrippen doe ik het liefst alleen. Twee jaar geleden reed ik in een zomer door acht Europese landen dwars dooe m’n vrijheid, wat een avontuur. Ben nu as we speak op roadtrip door Duitsland en Oostenrijk. Zalig!
Thanks voor de inspiratie! Zweden is al zo’n land waar ik graag eens naar toe ga en nu weet ik dus ook dat dat bést met de auto kan!
Ahhh heerlijk, geniet ervan! Zweden kan prima met de auto, er zijn nauwelijks snelwegen en dus is het relatief relaxt rijden. De natuur is heerlijk en het rijden dus ook 🙂
Ik vind het super stoer. Het lijkt mij ook heerlijk, ik kan goed alleen zijn maar ik weet niet of ik het durf… Ben je nooit bang geweest om aangerand te worden, als je in je eentje in je tentje ligt/door het bos loopt oid? Draag je een wapen?
Ahh dankjewel! Ik denk dat ik hier in Arnhem (stad) meer kans loop aangerand te worden dan de natuurgebieden waarin ik me begeef. Ik draag altijd een zakmes mee, maar dat is meer voor ‘het gevoel’ dan dat ik het daadwerkelijk zal gebruiken. Zoiets bij he dragen, helpt zeker. En in mijn tentje ligt ie standaard naast me, maar dat is dan meer omdat ik ook regelmatig in berengebied kampeer (dus tegen beesten die de tent mogelijk binnen komen). Tot nu toe nog nooit hoeven gebruiken gelukkig! 🙂