Boekreview van ‘Liefde in de wildernis’ van Miriam Lancewood
Miriam Lancewood is terug met een nieuw boek, namelijk ‘Liefde in de wildernis.’ Het is een vervolg op haar eerste boek ‘Mijn leven in de wildernis’ en gaat verder waar dat boek eindigde. In deze blog geef ik je mijn uitgebreide review van ‘Liefde in de wildernis‘.
Toen ik Miriam in november 2019 in Nieuw-Zeeland bezocht voor de opname van de eerste podcast die ik met haar deed, was ze druk aan het schrijven voor Liefde in de wildernis. Ze vertelde me toen over het schrijfproces, maar ook dat ze het einde van het boek nog niet wist. Haar man Peter was op dat moment herstellende van nierfalen en ook toen wist ze nog niet of hij daarvan zou herstellen.
Miriam en ik hadden bijna een jaar geen tot nauwelijks contact met elkaar, totdat mijn moeder me er afgelopen december ineens op attendeerde dat ze op Omroep Gelderland was en dat haar nieuwste boek uit was. Ik besloot Miriam meteen een bericht te sturen en mailde ook naar de uitgever. Nog geen 24 uur later had ik bericht terug van Miriam, zij en Peter stonden op het punt om opnieuw de wildernis in te gaan, maar we konden via Zoom een nieuwe podcast opnemen en over het boek praten. En zo geschiedde. Haar uitgever stuurde mij het e-book toe van Liefde in de wildernis en nog eens 24 uur later had ik het boek uit en sprak ik Miriam via Zoom.
Het begin in Frankrijk
Liefde in de wildernis begint in Frankrijk. Miriam en Peter zijn naar Europa gereisd om hier een voettocht te gaan maken. Minder primitief, maar wel romantischer. 3.000 Kilometer door Nieuw-Zeeland over Te Araroa is nu eenmaal andere koek dan eenzelfde afstand afleggen door Europa, waar meer voorzieningen zijn, maar minder wildernis is. Ze besluiten uiteindelijk vanuit Frankrijk via Zwitserland en Oostenrijk te lopen met als einddoel Istanbul, oftewel het vroegere Constantinopel.
Wandelen door Europa
Wandelen door Europa is, althans in de Alpen, heel anders dan wandelen door Nieuw-Zeeland. Alhoewel wandelen misschien sowieso geen juiste omschrijving is. In Nieuw-Zeeland noemen ze het te voet op avontuur gaan ‘tramping’ – ik vind dat echt een geweldige uitdrukking. In Europa zou ‘trekken’ misschien een betere benaming zijn, maar het impliceert niet direct dat je een voettocht aan het maken bent. Trekking kan namelijk, mijns inziens, ook met een voertuig zoals een fiets of een kano.
Hoe dan ook, op trektocht gaan door de Alpen is heel anders dan in Nieuw-Zeeland. Zo kom je hier met regelmaat bebouwing tegen en tekens van menselijke activiteit. Je hoeft niet voor weken eten mee te nemen en kunt op veel plekken inkopen doen. Miriam beschrijft hoe zij en Peter regelmatig op een terras een kop koffie drinken en een potje schaak spelen. En dat ze vanaf de trail naar de ‘bewoonde wereld’ lift om inkopen te doen.
Door de Balkan
Omdat het in de Alpen uiteindelijk te koud wordt, besluiten Miriam en Peter naar de Balkan te reizen. Ze trekken en leven een tijdje in Bulgarije waar ze te maken krijgen met beren en ander wild op hun pad. Uiteindelijk komen ze in Istanbul aan en besluiten ze vanaf hier de Lycian Way te gaan doen. Een trail die ik zelf ook nog eens zou willen doen en dus ook mijn persoonlijke interesse heeft.
Terug ‘Down Under’
Dan reizen ze terug naar Australië om hier een tijdje te gaan leven. Niet te voet want daarvoor is het veel te warm in de Outback, maar ze kopen een auto waarmee ze op avontuur gaan door het barre noorden. Hier vind een bijzondere ontmoeting plaats en slaat het noodlot toe wanneer Peter te maken krijgt met ernstig nierfalen door uitdroging. Hun avontuur komt ten einde wanneer Peter opgenomen moet worden in het ziekenhuis.
Naar Nieuw-Zeeland
Hoe het verder afloopt vertel ik niet, maar uiteindelijk gaan Peter en Miriam terug naar Nieuw-Zeeland, waar Peter verder werkt aan zijn herstel en Miriam op avontuur gaat met Tamar, die je wellicht bij Floortje hebt gezien en ik eerder ook sprak voor deze podcast.
Ik vind het mooi hoe Miriam haar onvoorwaardelijke liefde voor Peter uit, maar uiteindelijk ook voor haar eigen geluk kiest en besluit samen met Tamar op expeditie te gaan. Wat we hieruit kunnen leren is dat voor je eigen geluk kiezen altijd bovenaan zou moeten staan. En dat is soms een keiharde keuze, maar ook een hele mooie en belangrijke. Dit was mijn belangrijkste take-away uit het boek.
Of ik je het boek kan aanraden? Zeker! Het is een ander boek dan Mijn leven in de wildernis en spreekt voor mij minder tot de verbeelding omdat ik een grote fascinatie voor Nieuw-Zeeland heb. Toch heb ik opnieuw enorm van het boek genoten. Miriam is een heerlijke verteller en ik verheug me erop haar in de toekomst opnieuw te ontmoeten, in Nieuw-Zeeland of in Europa.
En verder …
Ik sprak Miriam nadat het boek uit was. Mocht je na het lezen van haar nieuwe boek willen weten hoe het nu met haar en Peter gaat, luister dan de allernieuwste podcast aflevering. Wil je de podcast een warm hart toedragen? Bestel dan het boek via één van de links op deze site of doe een donatie ter waarde van een kop koffie waarmee ik de podcast in de lucht kan houden en gratis beschikbaar kan stellen.
Meer boekreviews en boeken voor Avontuurlijke Vrouwen vind je hier.
Conclusie en disclaimer
In dit artikel staan affiliate links. Mocht je via een dergelijke link een aankoop doen, dan ontvang ik mogelijk en zonder extra kosten voor jou een bescheiden commissie. Ik kreeg een review exemplaar aangeboden van de uitgever. Alle gegeven meningen zijn uiteraard slechts die van mijzelf.
