Ik trek de deur dicht. Het is schemerig. Terwijl ik naar de poepdoos loop hoor ik de muggen zoemen. Ik draai me om, doe mijn broek naar beneden en ga boven de pot hangen. Op het moment dat ik mijn blaas ledig valt mijn oog op een bordje op de deur: “be aware, difficult door”. Ik hijs mijn broek weer op en loop terug naar de deur. Geen beweging in te krijgen. Daar zit je dan in je eentje in Alaska.
Alleen in Alaska als vrouw
Alaska. Een droombestemming. Een bestemming die voor velen onbereikbaar lijkt, maar dat eigenlijk helemaal niet is. Want je kunt, vanaf Frankfurt, al in zo’n 10 uur in Anchorage staan. Toen ik nog op kantoor bij Askja Reizen werkte, maakte ik regelmatig werkreizen naar Alaska. Soms reisde ik met een collega, soms reisde ik alleen. Soms voegde ik daar dan wat extra vrije dagen voor mezelf aan toe. In totaal ben ik zeven keer in Alaska geweest. Zes keer in de zomer en een keer in de winter. Ik denk dat je mij dus wel een heuse Alaska kenner mag noemen. Ik ben regelmatig gevraagd om mijn visie te geven over ‘de bus’ (van Into the Wild) en verscheen hierover op de radio, maar zelfs bij de BBC als ‘expert’.
Alhoewel je heel veel extremiteiten hoort en leest over Alaska, is het in de basis niet veel anders dan de andere staten van Amerika en Canada. Wanneer je hier weleens alleen als vrouw hebt gereisd, ga je Alaska niet als heel anders ervaren. Er zijn gewone wegen, je kunt een auto huren, er zijn dorpen en hotels. Mits je op de gebaande paden (lees: wegen) blijft, is het feitelijk niet veel anders dan Canada of bijvoorbeeld de Amerikaanse Pacific Northwest.
Alaskaanse mannen
Ga je echter van de gebaande paden af, dan wordt reizen door Alaska een heus avontuur en maak je bijzondere dingen mee. Zo ging ik met een collega ooit op de ferry naar Cordova, een plek aan de Orca Inlet. Cordova is slechts per boot of per vliegtuig bereikbaar, er zijn geen wegen naartoe. De enige bezoekers die hier komen zijn vissers, vogelaars en locals. En wij dus. Op de ferry vonden ze het bijster interessant dat er twee vrouwen all the way from Holland waren die naar Cordova gingen. En dus werden we uitgenodigd voor een rondleiding over het schip. We mochten in de machinekamer kijken en op de brug. Leuker nog: ik mocht zelfs even het stuur overnemen. Voor een nanoseconde. Later werden we nog uitgenodigd voor een feest maar dat hebben we aan ons voorbij laten gaan.
Ook reed ik, wederom met diezelfde collega, ooit eens een vogel aan. Ik had het eigenlijk nieteens echt in de gaten (ik reed) en hoorde alleen een bons. Maar eerlijk is eerlijk, die hoor je in Alaska wel vaker vanwege de potholes die op veel plaatsen in de weg zitten. Een stuk verder parkeerden we de auto bij een restaurant, waar een jonge gast buiten een biertje zat te drinken. Het waren er waarschijnlijk wel meer dan een maar goed, toen hij onze auto zag moest ik keihard lachen ‘oh girls, look at that, there’s a dead bird stuck to the grill of your car!’ Wij gillen, hij nog harder lachen. Gelukkig vond ie het geen probleem om het stoffelijk overschot voor ons te verwijderen terwijl wij aan de lunch gingen.
Mijn algemene ervaring met Alaskaanse mannen is dat ze vooral erg vriendelijk en oprecht geïnteresseerd zijn. Met hun houthakkersbloezen, lange baarden en zonder tanden zien ze er niet altijd even fijn uit, maar aardig zijn ze absoluut. Niks om bang voor te zijn dus.
De beren in Alaska
Jullie weten natuurlijk heus wel dat niet de mannen, maar de beren hetgeen zijn waarvoor je op je hoede moet zijn wanneer je naar Alaska gaat. Kijk, Alaska is geen Californië waar je met geluk een zwarte beer ziet scharrelen ergens in de bergen. In Alaska kan er op elk moment zomaar een beer voor je neus staan. De beren die in Alaska leven behoren tot de grootste ter wereld en trust me, die wil je niet van dichtbij zien, tenzij er iemand met een geweer naast je loopt.
Ik heb regelmatig in mijn eentje een wandeling gemaakt in Alaska. En man, wat was dat eng. Ik ga er niet over liegen, ik ben doodsbang geweest. Vooral op de Harding Icefield Trail, een zware dagwandeling door het bos naar een ijsveld. Deze wandeling liep ik drie keer. De eerste keer met een groep, de tweede keer solo en de derde keer met een collega. Die tweede keer had ik me uitstekend voorbereid en een can met bearspray aan mijn borstriem hangen. Toch was ik bij elk geluidje in de bosjes op mijn hoede en haalde ik keer op keer opgelucht adem als het een eekhoorn bleek te zijn.
Zijn er dingen die ik niet heb gedaan in Alaska vanwege de beren? Ja! Ik heb een wandeling afgebroken, een wandeling gewoon niet gedaan en mijn plas echt uuuuuren te lang opgehouden omdat ik mijn slaapzak niet uit durfde. Alaska is de real deal. Het is op berengebied Canada in het kwadraat.
Mijn laatste berenervaring was een bijzondere. Ik ging met een vliegtuigje naar Lake Clark National Park en sliep daar in een lodge, midden tussen de beren. ‘s Avonds als het donker werd, mocht ik pertinent niet alleen van het hoofdgebouw naar mijn cabin lopen, er moest iemand met een gun mee. Overdreven? Dat dacht ik in eerste instantie wel. Tot er op de laatste dag, net voordat ik in het vliegtuigje terug naar Soldotna, een beer het terrein op wandelde. Hij ging zalm vissen in het stroompje naast de lodge en op het moment dat zijn kaken de vis braken realiseerde ik me wat een immense kracht de bruine beren daar hebben. Ik stond met kippenvel van ontzag te kijken. Naast mij stond mijn gids, met gun.
De guns hebben ze overigens nooit gebruikt, laat ik daar heel duidelijk over zijn. Ze mogen die alleen gebruiken in geval van nood. Gelukkig heeft het nooit zo ver hoeven komen. Geweren zijn echter wel overal in Alaska. Kun je daar niet tegen, dan is het niet jouw bestemming.
Ohja en dan nog even terug naar die outhouse waarin ik mezelf had opgesloten. Destijds was er geen mobiel bereik in Alaska (we hebben het dan over 2011) en ik kon niemand inlichten dat ik opgesloten zat. Uiteindelijk heb ik mezelf echt letterlijk tegen de deur aan moeten gooien om hem weer open te krijgen. Je maakt zo wat mee.
Alleen naar Alaska als vrouw: doen of niet?
Kijk, wij zijn in Nederland natuurlijk niet zoveel gewend. Ik denk dat je prima alleen naar Alaska kunt als vrouw, zolang je op de gebaande paden blijft is er niet zoveel aan de hand. Verdiep je in de wereld van de beren, zoek wandelmaatjes voor je hike en gebruik je gezond verstand, dan is het echt een bijzonder avontuur. Wil je echter de wildernis in, dan raad ik je serieus in om eerst eens ergens anders ter wereld te gaan oefenen om te kijken hoe comfortabel jij je voelt als je ‘s nachts gesnuffel om je tent hoort.
Ik hoop je met dit artikel een inkijkje te hebben gegeven in hoe ik het alleen als vrouw door Alaska reizen heb ervaren. Vragen of opmerkingen? Laat ze achter in de comments of stuur me een bericht!
Verder lezen? Hier vind je meer tips om veilig alleen als vrouw te reizen.
Beginnen met een avontuurlijker leven leiden? Koop dan mijn e-book ‘In 10 stappen naar een avontuurlijker leven‘.
